Eski Türk Kağan ve sultanları semavi menşee ve cihan hakimiyetine sahip bulunmak inancı ile milletin ve tebaanın velisi veya babası sayılıyor ve dünyanın efendisi sıfatlarına haiz bulunuyorlardı.

Türk Devlet anlayışına göre hükümdarların millet ve tebaalarına karşı adalet , şefkat ve himaye göstermeleri bu babalık sıfatı ile alakalıdır. Buna velayet-i pederane denmektedir.

Hakanlar toplum üzerinde “VELAYET-İ PEDERANE”ye haizdi. Halkını beslemesi ve sölenler düzenlemesi bunun bir sonucuydu.